دعوا...

دیشب یه دعوای بد کردیم برای اولین بار توی عمرم ...حمید اینقدر از دستم عصبانی شد که میخواست بزاره از خونه بره ولی خدا رو شکر پشیمون شد... 

خب میدونم تقصیر منه آخه مگه چی کار کرده بود که اینطوری جیغ و داد کردم؟؟؟؟آخه دختره دیوونه تو توی حموم گیر کردی به اون چه ربطی داره خره... 

خب بنده خدا ده دقیقه ای خودشو رسوند ولی من اینقدر تو حموم سردم شده بود که وقتی اومد کلی گریه کردم و جیغ وداد کردم ... 

اول یکم نازم رو کشید بعد دید نه انگار دارم پرروتر میشم عصبانی شد... 

هی حمید داد کشید هی من... 

هی اون رفت و اومد هی من گریه کردم... 

داشت کار به جاهای باریک میکشید و میخواست وسائلش رو جمع کنه بره ...ولی چون تنها دوستی که اینجا داریم ازمون خواسته بود شب بریم اونجا ما هم شام نخورده با اعصابهای داغون رفتیم اونجا البته اونا نمیدونستن قهریم ولی خب سارا یه چیزایی فهمید و اینقدر دو تایی مسخره بازی در اوردن تا ما هم خندیدیم و اشتی کردیم... 

شب که اومدیم خونه هنوز یه کم دلخوری مونده بود من بی صدا خوابیدم رو زمین پای تی وی...

برام رختخواب اورد گفت استخوان هات درد میگیره اینطوری ولی من لج کردم و روی زمین خوابیدم ... 

صبحم یکی دو بار صدام زد تا بیدارم کنه ولی خیلی خسته بودم پانشدم... 

ساعت یازده با زنگ تلفن بیدار شدم شوهری بود رفته بود خرید واسه خونه میخواست ببینه چیا کم گرفته وقتی برگشت خونه من هنوز خبر مرگم بق کرده بودم

طفلی اومد بغلم کرد و منم کلی تو بغلش زار زدم... 

بعدم ساعت دوازده تازه افتادم ناهار درست کردن ولی واسش یه خوراک مرغ با یه زرشک پلوی حسابی درست کردم تا از دلش در بیارم... 

حالا دوباره زندگی شیرینه... 

خدایا میشه یه روز من عاقل بشم و دیگه شوهری رو اینطوری اذیت نکنم؟ 

کسی میتونه کمکم کنه؟ 

نمیدونم چیکار کنم ... 

زیاد دلش رو میشکونم ولی اینقدر که مهربونه صداش در نمیاد... 

خدایا ممنونم حداقل من احمقم ولی شوهرم عاقله و اون کوتاه میاد وگرنه الان زندگیمون جهنم بود... 

خدایا شکرت به داده و ندادت شکر...